O Rasie

WZORZEC

STANDARD FCI N° 8620 stycznia 1998 roku

Tłumaczenie : Elżbieta Chwalibóg

Kraj pochodzenia : Wielka Brytania

Data publikacji obowiązującego standardu : 24.06.1987

Użytkowanie : terier

Klasyfikacja FCI : Grupa 3 –
teriery

Sekcja 4 – teriery
miniaturowe

Próby pracy nie są wymagane

WYGLĄD OGÓLNY

Pies długowłosy, o
prostej sierści, opadającej po obu bokach tułowia, z przedziałkiem biegnącym od
nosa do koniuszka ogona. Sylwetka jest opływowa i zwarta. Dumny i wyprostowany.
Ogólnie powinien wydawać się proporcjonalny , silny i
energiczny.

ZACHOWANIE / CHARAKTER

Mały terier do towarzystwa,
żywy i inteligentny. Pełen animuszu, o zrównoważonym usposobieniu.

GŁOWA :

Mózgoczaszka :raczej niewielka i płaska, nie
powinno być uwypukleń, ani krągłości.

Trzewioczaszka :Trufla nosowa
czarna

Kufa :nie za długa

Uzębienie :regularne o
kompletnym zgryzie nożycowym, to znaczy, że siekacze szczęki przykrywają
siekacze żuchwy przy ścisłym kontakcie, a ich ustawienie jest pionowe. Zęby są
dobrze rozstawione, a szczęka i żuchwa są podobnej długości.

Oczy :średniej wielkości, ciemne, błyszczące o inteligentnym, żywym wyrazie. Ich
ustawienie jest frontalne, piesek patrzy prosto przed siebie. Nie mogą być
wyłupiaste. Powieki są ciemno pigmentowane.

Uszy :małe, w kształcie
litery „V”, stojące, nie zanadto rozstawione, pokryte krótką sierścią, o
intensywnym płowym zabarwieniu.

SZYJA :

Dobrej
długości.

TUŁÓW :

Tułówzwarty. Grzbiet
prosty.

Lędźwie :silne

Żebra :umiarkowanie
wysklepione.

OGON :

Zwykle kopiowany do średniej długości.*
Pokrywa go bogata sierść w kolorze błękitnym, ciemniejszym zwłaszcza na końcu,
niż reszta tułowia. Noszony trochę wyżej niż linia grzbietu.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie :proste, pokryte płowo – złotą sierścią,
która jest nieco jaśniejsza na koniuszkach, a ciemniejsza u nasady. To
podpalanie nie sięga wyżej niż łokcie.

Łopatki :należycie
skośne.

Kończyny tylne :oglądane od tyłu są zupełnie proste. Pokryte
płowo – złotą sierścią, która jest nieco jaśniejsza przy koniuszkach, a
ciemniejsza u nasady. Podpalanie nie sięga powyżej kolan.

Stawy kolanowe :umiarkowanie kątowane.

Łapy :okrągłe. Pazury
czarne.

RUCH :

Swobodny, o dobrym wykroku. Kończyny przednie i
tylne kierują się prosto do przodu. W ruchu górna linia tułowia jest
prosta.

OKRYWA WŁOSOWA :

Włos :na tułowiu jest średniej
długości, zupełnie prosty (nie falowany), błyszczący, w dotyku delikatny i
jedwabisty, nie może być wełnisty. Obrost głowy długi, w intensywnie płowo –
złotym odcieniu, na bokach głowy ciemniejszy, tak jak i u nasady uszu i na
kufie, gdzie włos ma być bardzo długi. Podpalanie głowy nie powinno zachodzić na
kark. Z płowo- złotą okrywą głowy nie mogą się mieszać żadne włosy ciemne lub
szare, tzw. osmolenia.

Umaszczenie :ciemnostalowo – niebieskie, a nie
błękitno – srebrzyste, tzw. płaszczyk obejmuje ciało od guza potylicznego po
nasadę ogona, nie może być na nim śladów sierści płowej, brązowej, lub ciemnej.
Na klatce piersiowej sierść jest intensywnie podpalana (płowa), błyszcząca.
Ogólnie włosy płowe są ciemniejsze u samej nasady niż w połowie długości, a
stają się jeszcze jaśniejsze na koniuszkach.

WAGA :

Do 3,1
kg.

WADY :

Wszelkie odchylenia od powyższego standardu są
traktowane jako wady i oceniane w zależności od stopnia
odstępstw.

UWAGA :

Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte
jądra, umieszczone w worku mosznowym.

* – od kilku lat w Polsce,
przepisy zgodne z ustawą o ochronie zwierząt, zabraniają kopiowania ogona i
przycinania uszu u zwierząt.(przypis własny)

 

 

HISTORIA

Szkoccy tkacze, którzy w okresie rewolucji przemysłowej w II połowie XIX wieku emigrowali do Anglii i osiedlali się w pobliżu hrabstwa Yorkshire, zabierali ze sobą małe psy, głównie scottish, paisley i chydeadale teriery. To one najprawdopodobniej były przodkami yorków, ale nie można także wykluczyć manchester teriera, danie dinmont teriera, skye teriera i maltańczyka.
Tkacze używali yorków do ochrony przędzy i wyrobów włókienniczych przed szkodnikami
Najbardziej znanym i najważniejszym z punktu widzenia pochodzenia rasy yorkshire terierem, był Huddersfield Ben. Urodzony w 1865 roku ze związku matka – syn, okazał się idealnym uosobieniem tego typu rasy. Odnosił nie tylko zwycięstwa na wystawach psów, ale – co najważniejsze- pozostawił po sobie liczne i piękne potomstwo, które dziedziczyło jego cechy, przekazywało je i utrwalało. Jego właścicielem był M.A. Foster, który zdobył sławę, rozpowszechniając tę rasę w Anglii. Niestety w wieku 6 lat pies ten w wyniku nieszczęśliwego wypadku zakończył życie.
Podstawowe cechy okrywy włosowej (dotyczy to i rodzaju włosa i ubarwienia) , podobnie jak cechy charakterologiczne tej rasy, nie uległy zmianie od czasów hodowli ukształtowanej dawno temu przez tkaczy.
Zmianie uległa jednak masa ciała psów tej rasy. Dzisiejszy przedstawiciel tej rasy waży około 3 kg , kiedy to jeszcze w 1930 roku yorkshire terier ważył około 13,5 kg.
Również proporcje ciała uległy znacznym zmianom. Huddersfield Ben miał jeszcze ówcześnie typowy, wydłużony tułów, charakterystyczny dla skye oraz clydesdale terierów, podczas gdy dzisiejszy yorkshire widziany z profilu ma sylwetkę raczej kwadratową.
W 1874 roku nastąpił pierwszy wpis do księgi rodowodowej, a w 1876 roku angielski Kennel Club uznał nazwę Yorkshire Terrier. Wzorzec rasy opracowano w 1898 roku i w tym samym czasie powstał pierwszy klub miłośników tej rasy.Jako pozostałość cech pierwotnych charakteru, można uznać skłonność dzisiejszego yorka do zachowania niezależności. Jego właściciel musi czasem patrzeć z pewną dozą tolerancji, jak yorkie akcentuje własne zdanie i nie zawsze jest posłuszny.

CHARAKTER I USPOSOBIENIE

Yorkie, mimo swojej maleńkiej postury, jest prawdziwym terierem.
W odróżnieniu od innych miniaturowych ras psów nie został wyhodowany na pieska pokojowego, nie był rozpieszczany i zagłaskiwany, lecz troszczył się o zapewnienie sobie pożywienia. Musiał on w pełnej czujności wypatrywać zwierzyny, napadać nań z znienacka, poruszać się szybko i zwrotnie, aby ją dogonić. Powinien mieć także odwagę, żeby pokonać przeciwnika, ponieważ szczury potrafią bronić się bardzo skutecznie. Oczywiście dzisiejszy, rodzinny yorkie otrzymuje pożywienie od swojego właściciela, ale zarówno jego instynkt myśliwski, jak i związane z tym cechy charakteru pozostały nadal w jego usposobieniu, co najwyżej trochę wytłumione.
Nadal jeszcze pozostaje małym zawadiaką i potrafi również przeforsować swoją wolę. Yorkie pierwotnie był samotnikiem, dlatego czasem z trudem uświadamia sobie swoją pozycję wewnątrz rodziny. Nie ma też nic przeciwko bójkom, a jego posłuszeństwo pozostawia wiele do życzenia- zwłaszcza, kiedy natrafi na coś, za czym koniecznie musi podążyć.Dlatego bez smyczy powinien chodzić dopiero wtedy, kiedy mamy pewność, że całkowicie panujemy nad jego zachowaniem.
Także wówczas, gdy wbije sobie coś do głowy, będzie z wielkim uporem próbował osiągnąć swój cel. Ten pies nie jest potakiwaczem i należy być zawsze przygotowanym na różne niespodzianki, gdyż bogactwo jego pomysłów wydaje się niewyczerpane. Wymaga konsekwentnego działania, jeśli chodzi o pokazanie ostatecznej nieprzekraczalnej granicy. Poza konsekwencją, właściciel musi wykazać się również tolerancją, która zapewni partnerski stosunek we wzajemnych kontaktach. Psy z wyraźną osobowością bywają trochę trudniejsze, ale za to sprawiają więcej radości we wzajemnym obcowaniu.
York ma bardzo duży temperament i wytrzymałość, uwielbia spacery, które są najlepszym środkiem na zużycie nadmiernej energii. Ten mały energiczny kłębuszek nieustannie znajduje się w ruchu, bawi się, szleje i wykopuje z zachwytem nory w ziemi, często ukrywając tam swoje skarby.
Jeśli pozostawimy terierowi obszar, w którym może bez przeszkód rozwijać swoją osobowość, stanie się on idealnym towarzyszem zarówno dla osoby samotnej, jak i dla całej rodziny.Podsumowując najważniejsze cech charakteru to :

– bardzo inteligentny

– wesoły i zawadiacki

– żywiołowy temperament, skory do zabaw, szaleństw na świeżym powietrzu

– wierny i oddany rodzinie

– terier małego ciałka, wielkiego serca i ducha

– przymilny

– w cwany sposób umiejący wyegzekwować od swojego właściciela to, na czym mu w danej chwili zależy

– potrafiący symulować chorobę w celu zwrócenia na siebie uwagi

– uparty i próbujący dominować

– nad wyraz odważny ( nie straszne są mu psy klikakrotnie od niego większe). W obronie ukochanego pana może rzucić się do ataku na takiego olbrzyma , co niestety zazwyczaj, źle się to dla niego kończy. W związku, z czym należy bardzo uważać na spacerach z pieskiem, i starać się unikać takich sytuacji.

YORKSHIRE TERRIER to w malutkim ciałku ogrom miłości, radości, silnej psychiki, humoru i ekspresji, oraz czarujący wygląd i elegancja. To po prostu prawdziwy TERRIER !!

Archiwum